Early works on Baryta paper
Museum für Zeitgenössische Kunst Eupen, Belgium
Art Director: Francis Feidler
Between Time, Identity and the Essence of Change
The works depict spaces and settings that are more than their literal appearance; they function as metaphors for the layers of human experience and personal processes. They embody voids waiting to be filled, places preparing for what is to come. These spaces are not neutral; they are charged with meaning and dynamics, offering a way to explore and understand our perception of the world.
Spaces emerge as in-between places, literally and figuratively in transition. They invite reflection on change, on how time is experienced, and how we relate to what was, what is, and what will be. The emphasis often falls on decay or disappearance, on moments that make the passage of time tangible. Within these moments, a sense of timelessness arises, creating space to reflect on what has passed and what lies ahead.
The works also explore the dynamics between the individual and society, with our relationship to larger systems and the forces that shape our thoughts, feelings, and actions. They raise questions of identity and authenticity in a world whose social, cultural, historical, and political structures are constantly shifting or reinterpreted. They reveal the tension between the personal and the collective, between the desire for self-definition and the influence of wider society.
In addition, the works are a search for the essence of things, beyond their superficial forms. They investigate what remains when an object or idea loses its original form. Even as something disappears, a trace remains, an echo of what once was. The works invite us to look beyond the visible, to explore the underlying structures and truths: what is real, and what is illusion? What remains when we look past the façade?
In this way, the works reflect on transience and loss. Everything, from technology to memories, is subject to time. They evoke a melancholic awareness of the elusiveness of what we try to hold onto, while simultaneously revealing the continual movement and the ongoing search for meaning in all that disappears.
Early works on Baryta paper
Museum für Zeitgenössische Kunst Eupen, Belgium
Art Director: Francis Feidler
Tussen tijd, identiteit en de essentie van verandering
De werken tonen scènes en ruimtes die meer zijn dan hun letterlijke verschijning; ze fungeren als metaforen voor de gelaagdheid van menselijke ervaringen en persoonlijke processen. Ze belichamen leegtes die wachten op invulling, plekken die zich voorbereiden op wat komen gaat. Deze ruimtes zijn niet neutraal; ze zijn geladen met betekenis en dynamiek en bieden een mogelijkheid om onze perceptie van de wereld te onderzoeken en te doorgronden.
Ruimtes verschijnen als tussenruimtes, letterlijk en figuurlijk in transitie. Ze nodigen uit tot reflectie over verandering, over hoe tijd wordt ervaren en over onze verhouding tot wat was, wat is en wat zal zijn. Vaak ligt de focus op verval of verdwijnen, op momenten die de stroom van tijd voelbaar maken. Binnen deze momenten doet zich een gevoel van tijdloosheid voor, waarin ruimte ontstaat om zowel terug te kijken als vooruit te denken.
De werken onderzoeken de dynamiek tussen individu en samenleving, onze verhouding tot grotere systemen en de krachten die ons denken, voelen en handelen vormgeven. Ze roepen vragen op over identiteit en authenticiteit in een wereld waarvan de sociale, culturele, historische en politieke structuren voortdurend verschuiven of door mensen opnieuw worden geïnterpreteerd. Ze leggen de spanning bloot tussen het persoonlijke en het collectieve, tussen het verlangen naar zelfdefinitie en de invloed van de bredere maatschappij.
Daarnaast is het werk een zoektocht naar de essentie van dingen, voorbij hun oppervlakkige vormen. Het verkent wat overblijft wanneer een object of idee zijn oorspronkelijke vorm verliest. Zelfs wanneer iets verdwijnt, blijft er een spoor, een echo van wat was. De werken nodigen uit om voorbij het zichtbare te kijken en de onderliggende structuren en waarheden te ontdekken: wat is echt en wat illusie? Wat blijft er over wanneer we voorbij de façade kijken?
Zo ontstaat een reflectie op vergankelijkheid en verlies. Alles, van technologie tot herinneringen, is onderhevig aan tijd. De werken roepen een melancholisch besef op van de ongrijpbaarheid van wat men probeert vast te houden, terwijl ze tegelijk de voortdurende beweging en de zoektocht naar betekenis voelbaar maken in alles wat verdwijnt.
Early works on Baryta paper
Museum für Zeitgenössische Kunst Eupen, Belgium
Art Director: Francis Feidler
Between Time, Identity and the Essence of Change
The works depict spaces and settings that are more than their literal appearance; they function as metaphors for the layers of human experience and personal processes. They embody voids waiting to be filled, places preparing for what is to come. These spaces are not neutral; they are charged with meaning and dynamics, offering a way to explore and understand our perception of the world.
Spaces emerge as in-between places, literally and figuratively in transition. They invite reflection on change, on how time is experienced, and how we relate to what was, what is, and what will be. The emphasis often falls on decay or disappearance, on moments that make the passage of time tangible. Within these moments, a sense of timelessness arises, creating space to reflect on what has passed and what lies ahead.
The works also explore the dynamics between the individual and society, with our relationship to larger systems and the forces that shape our thoughts, feelings, and actions. They raise questions of identity and authenticity in a world whose social, cultural, historical, and political structures are constantly shifting or reinterpreted. They reveal the tension between the personal and the collective, between the desire for self-definition and the influence of wider society.
In addition, the works are a search for the essence of things, beyond their superficial forms. They investigate what remains when an object or idea loses its original form. Even as something disappears, a trace remains, an echo of what once was. The works invite us to look beyond the visible, to explore the underlying structures and truths: what is real, and what is illusion? What remains when we look past the façade?
In this way, the works reflect on transience and loss. Everything, from technology to memories, is subject to time. They evoke a melancholic awareness of the elusiveness of what we try to hold onto, while simultaneously revealing the continual movement and the ongoing search for meaning in all that disappears.
Early works on Baryta paper
Museum für Zeitgenössische Kunst Eupen, Belgium
Art Director: Francis Feidler
Tussen tijd, identiteit en de essentie van verandering
De werken tonen scènes en ruimtes die meer zijn dan hun letterlijke verschijning; ze fungeren als metaforen voor de gelaagdheid van menselijke ervaringen en persoonlijke processen. Ze belichamen leegtes die wachten op invulling, plekken die zich voorbereiden op wat komen gaat. Deze ruimtes zijn niet neutraal; ze zijn geladen met betekenis en dynamiek en bieden een mogelijkheid om onze perceptie van de wereld te onderzoeken en te doorgronden.
Ruimtes verschijnen als tussenruimtes, letterlijk en figuurlijk in transitie. Ze nodigen uit tot reflectie over verandering, over hoe tijd wordt ervaren en over onze verhouding tot wat was, wat is en wat zal zijn. Vaak ligt de focus op verval of verdwijnen, op momenten die de stroom van tijd voelbaar maken. Binnen deze momenten doet zich een gevoel van tijdloosheid voor, waarin ruimte ontstaat om zowel terug te kijken als vooruit te denken.
De werken onderzoeken de dynamiek tussen individu en samenleving, onze verhouding tot grotere systemen en de krachten die ons denken, voelen en handelen vormgeven. Ze roepen vragen op over identiteit en authenticiteit in een wereld waarvan de sociale, culturele, historische en politieke structuren voortdurend verschuiven of door mensen opnieuw worden geïnterpreteerd. Ze leggen de spanning bloot tussen het persoonlijke en het collectieve, tussen het verlangen naar zelfdefinitie en de invloed van de bredere maatschappij.
Daarnaast is het werk een zoektocht naar de essentie van dingen, voorbij hun oppervlakkige vormen. Het verkent wat overblijft wanneer een object of idee zijn oorspronkelijke vorm verliest. Zelfs wanneer iets verdwijnt, blijft er een spoor, een echo van wat was. De werken nodigen uit om voorbij het zichtbare te kijken en de onderliggende structuren en waarheden te ontdekken: wat is echt en wat illusie? Wat blijft er over wanneer we voorbij de façade kijken?
Zo ontstaat een reflectie op vergankelijkheid en verlies. Alles, van technologie tot herinneringen, is onderhevig aan tijd. De werken roepen een melancholisch besef op van de ongrijpbaarheid van wat men probeert vast te houden, terwijl ze tegelijk de voortdurende beweging en de zoektocht naar betekenis voelbaar maken in alles wat verdwijnt.