Early works on Baryta paper
Museum für Zeitgenössische Kunst Eupen, Belgium
Art Director: Francis Feidler
Between Time, Identity and the Essence of Change
In the work, spaces and structures are more than just physical environments; they function as metaphors for the complexity of human experiences and personal processes. They embody voids waiting to be filled, places preparing for what is to come. Spaces are not neutral; they are charged with meaning, influence, and dynamics, which shape how we perceive and understand the world.
The focus is on the transition between different states: the unfinished, the temporary, and the established. Spaces are seen as in-between spaces, places that are literally and figuratively in transition. They raise questions about the process of change, how we experience time, and how we relate to the past, present, and future. Often, the emphasis is on the moment when things disappear or age, when they freeze in time. This creates a sense of timelessness, where both the past and the future provoke reflection.
The work also explores the dynamic between the individual and society. It examines how we relate to larger systems, to the forces that influence our thinking, feeling, and acting. It raises questions about identity and authenticity in a world that is constantly being rewritten. The work exposes the tension between the personal and the collective, between the desire for self-definition and the influence of the wider society.
Moreover, the work is a search for the essence of things, beyond their superficial forms. It reflects on what remains when an object or idea loses its original form. Although something disappears, a trace, an echo of what was, always remains. It invites us to look beyond the visible world and explore the underlying structures and truths – what is real and what is an illusion, and what remains when we look beyond the façade?
In closing, the work is a reflection on transience and loss. It connects the transience of everything – from technology to memories and progress – with the human experience of striving and failing. It evokes a melancholic awareness of the elusiveness of what we try to hold onto. At the same time, it reminds us of the inevitability of change, which causes everything to fade, but also keeps us moving, in search of meaning in all that disappears.
Early works on Baryta paper
Museum für Zeitgenössische Kunst Eupen, Belgium
Art Director: Francis Feidler
Tussen tijd, identiteit en de essentie van verandering
In het werk zijn de ruimtes en structuren meer dan fysieke omgevingen; ze fungeren als metaforen voor de complexiteit van menselijke ervaringen en persoonlijke processen. Ze belichamen leegtes die wachten op invulling, plekken die zich voorbereiden op wat komen gaat. Ruimtes zijn niet neutraal; ze zijn geladen met betekenis, invloed en dynamiek, die bepalend zijn hoe wij de wereld zien en begrijpen.
De focus ligt op de overgang tussen verschillende toestanden: het onvoltooide, het tijdelijke en het vastgestelde. Ruimtes worden gezien als tussenruimtes, plaatsen die letterlijk en figuurlijk in transitie zijn. Ze roepen vragen op over het proces van verandering, over hoe we de tijd ervaren, en over hoe we ons verhouden tot het verleden, het heden en de toekomst. Vaak ligt de nadruk op het moment waarop dingen verdwijnen of verouderen, wanneer ze stilstaan in de tijd. Dit creëert een gevoel van tijdloosheid, waarin zowel het verleden als de toekomst reflectie oproepen.
Het werk onderzoekt ook de dynamiek tussen individu en samenleving. Hoe we ons verhouden tot grotere systemen, tot de krachten die ons denken, voelen en handelen beïnvloeden. Het roept vragen op over identiteit en authenticiteit in een wereld die zich voortdurend herschrijft. Het werk legt de spanning bloot tussen het persoonlijke en het collectieve, tussen het verlangen naar zelfdefinitie en de invloed van de bredere maatschappij.
Daarnaast is het werk een zoektocht naar de essentie van dingen, voorbij de oppervlakkige vormen. Het reflecteert op wat er achterblijft wanneer een object of idee zijn oorspronkelijke vorm verliest. Hoewel iets verdwijnt, blijft er altijd een spoor, een echo van wat was. Het nodigt uit om voorbij de zichtbare wereld te kijken en de onderliggende structuren en waarheden te onderzoeken —wat is echt en wat is een illusie en wat blijft er achter wanneer we voorbij de façade kijken?
Tot slot is het werk een reflectie op vergankelijkheid en verlies. Het verbindt de vergankelijkheid van alles – van technologie tot herinneringen en vooruitgang – met de menselijke ervaring van streven en falen. Het roept een melancholisch besef op van de ongrijpbaarheid van wat we proberen vast te houden. Tegelijkertijd herinnert het ons aan de onvermijdelijkheid van verandering, die alles doet vervagen, maar ons ook in beweging houdt, op zoek naar betekenis in alles wat verdwijnt.
Early works on Baryta paper
Museum für Zeitgenössische Kunst Eupen, Belgium
Art Director: Francis Feidler
Between Time, Identity and the Essence of Change
In the work, spaces and structures are more than just physical environments; they function as metaphors for the complexity of human experiences and personal processes. They embody voids waiting to be filled, places preparing for what is to come. Spaces are not neutral; they are charged with meaning, influence, and dynamics, which shape how we perceive and understand the world.
The focus is on the transition between different states: the unfinished, the temporary, and the established. Spaces are seen as in-between spaces, places that are literally and figuratively in transition. They raise questions about the process of change, how we experience time, and how we relate to the past, present, and future. Often, the emphasis is on the moment when things disappear or age, when they freeze in time. This creates a sense of timelessness, where both the past and the future provoke reflection.
The work also explores the dynamic between the individual and society. It examines how we relate to larger systems, to the forces that influence our thinking, feeling, and acting. It raises questions about identity and authenticity in a world that is constantly being rewritten. The work exposes the tension between the personal and the collective, between the desire for self-definition and the influence of the wider society.
Moreover, the work is a search for the essence of things, beyond their superficial forms. It reflects on what remains when an object or idea loses its original form. Although something disappears, a trace, an echo of what was, always remains. It invites us to look beyond the visible world and explore the underlying structures and truths – what is real and what is an illusion, and what remains when we look beyond the façade?
In closing, the work is a reflection on transience and loss. It connects the transience of everything – from technology to memories and progress – with the human experience of striving and failing. It evokes a melancholic awareness of the elusiveness of what we try to hold onto. At the same time, it reminds us of the inevitability of change, which causes everything to fade, but also keeps us moving, in search of meaning in all that disappears.
Early works on Baryta paper
Museum für Zeitgenössische Kunst Eupen, Belgium
Art Director: Francis Feidler
Tussen tijd, identiteit en de essentie van verandering
In het werk zijn de ruimtes en structuren meer dan fysieke omgevingen; ze fungeren als metaforen voor de complexiteit van menselijke ervaringen en persoonlijke processen. Ze belichamen leegtes die wachten op invulling, plekken die zich voorbereiden op wat komen gaat. Ruimtes zijn niet neutraal; ze zijn geladen met betekenis, invloed en dynamiek, die bepalend zijn hoe wij de wereld zien en begrijpen.
De focus ligt op de overgang tussen verschillende toestanden: het onvoltooide, het tijdelijke en het vastgestelde. Ruimtes worden gezien als tussenruimtes, plaatsen die letterlijk en figuurlijk in transitie zijn. Ze roepen vragen op over het proces van verandering, over hoe we de tijd ervaren, en over hoe we ons verhouden tot het verleden, het heden en de toekomst. Vaak ligt de nadruk op het moment waarop dingen verdwijnen of verouderen, wanneer ze stilstaan in de tijd. Dit creëert een gevoel van tijdloosheid, waarin zowel het verleden als de toekomst reflectie oproepen.
Het werk onderzoekt ook de dynamiek tussen individu en samenleving. Hoe we ons verhouden tot grotere systemen, tot de krachten die ons denken, voelen en handelen beïnvloeden. Het roept vragen op over identiteit en authenticiteit in een wereld die zich voortdurend herschrijft. Het werk legt de spanning bloot tussen het persoonlijke en het collectieve, tussen het verlangen naar zelfdefinitie en de invloed van de bredere maatschappij.
Daarnaast is het werk een zoektocht naar de essentie van dingen, voorbij de oppervlakkige vormen. Het reflecteert op wat er achterblijft wanneer een object of idee zijn oorspronkelijke vorm verliest. Hoewel iets verdwijnt, blijft er altijd een spoor, een echo van wat was. Het nodigt uit om voorbij de zichtbare wereld te kijken en de onderliggende structuren en waarheden te onderzoeken —wat is echt en wat is een illusie en wat blijft er achter wanneer we voorbij de façade kijken?
Tot slot is het werk een reflectie op vergankelijkheid en verlies. Het verbindt de vergankelijkheid van alles – van technologie tot herinneringen en vooruitgang – met de menselijke ervaring van streven en falen. Het roept een melancholisch besef op van de ongrijpbaarheid van wat we proberen vast te houden. Tegelijkertijd herinnert het ons aan de onvermijdelijkheid van verandering, die alles doet vervagen, maar ons ook in beweging houdt, op zoek naar betekenis in alles wat verdwijnt.