In 1964 Writer Kurt Vonnegut visits the New York's World Fair.
And sees what the past had been like.
What the future would be like.
And asks himself about the present;
How wide it was,
How deep it was,
How much was mine to keep.
from the introduction of
Kurt Vonnegut's Slaughterhouse 5
To view the text on the artwork
please scroll down.
In 1964 Writer Kurt Vonnegut visits the New York's World Fair.
And sees what the past had been like.
What the future would be like.
And asks himself about the present;
How wide it was,
How deep it was,
How much was mine to keep.
from the introduction of
Kurt Vonnegut's Slaughterhouse 5
To view the text on the artwork
please scroll down.
How wide it is, how deep it is, how much is mine to keep
The image shows a grid, a time plane and infinity.
A moment in time, a life, is elevated and highlighted.
The gradient of the visible colour spectrum connects the objects.
It reflects on the nature of time and the fleetingness of the present moment. The present fades into the past and expands into the future.
The concept of the present is elusive.
Generally, we see time as a linear movement from the past to the future.
Once a moment has passed, it is considered past forever.
However, we have to deal with the processing of time.
Memories of events often emerge at irregular intervals,
meaning that each moment is, in a sense, present in every other moment.
This creates an continuous present.
It cannot be grasped, but it also contains everything.
Hoe breed het is, hoe diep het is, wat kan ik bevatten
Het beeld toont een raster, een tijdvlak en oneindigheid.
Een moment in de tijd, een leven, wordt opgetild en uitgelicht.
Het verloop van het zichtbare kleurenspectrum verbindt de objecten.
Het reflecteert op de aard van tijd en de vluchtigheid van het huidige moment. Het heden vervaagt in het verleden en dijt uit in de toekomst.
Het heden is ongrijpbaar.
Over het algemeen zien we tijd als een lineaire beweging van het verleden naar de toekomst. Zodra een moment voorbij is, wordt het voor altijd als voorbij beschouwd.
Echter, we hebben te maken met de verwerking van tijd.
Herinneringen aan gebeurtenissen komen vaak met onregelmatige tussenpozen naar boven, wat betekent dat elk moment in zekere zin aanwezig is in elk ander moment. Dit creëert een voortdurend heden.
Je kunt het niet bevatten, maar het bevat ook alles.